Sorumluluk

Sorumluluk veya sorumluk duygusu, kişisel bir konu değildir. Sorumluluğu toplum olarak, hep beraber hissedersek, o zaman olumlu sonuca varırız. Bir suç işlendiğini gördük ve bundan olumsuz etkilenen kişi de biz değiliz. Bu durumda görmezden gelip, geçip gidecek miyiz? Konu ile ilgilenmek için mutlaka olumsuz etkiler, bizi mi etkilemeli?

İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu sorumluluğu çok büyük oranda işverene vermiştir. İşveren de bu sorumluluğunu yerine getirmek için İş Sağlığı ve Güvenliği Uzmanını istihdam etmekte, danışmanlık hizmeti almakta ve/veya görevlendirmektedir. Elbette yetkinin verilmesi sorumluluk devri anlamını taşımamaktadır. Bu nedenle İş Sağlığı ve Güvenliği Uzmanı sorumluluk alıp, işini yaparken, hem işvereninin haklarını korumakta, hem de çalışanın haklarını korumaktadır. Çalışma esnasında, çalışanın ve/veya üçüncü kişilerin zarar görmesini engellemeye çalışmaktadır. Bu esnada olası maddi zararı önlemeye önemli bir desteği olacak, üretim ve/veya hizmetin aksamasına da engel olacaktır. Bu çalışmalarını da çok büyük oranda işverenin ve çalışanın karşı dirençlerine rağmen yapmaktadır.

Sorumluluk Kimde?

Bu girişi neden yaptım? Mahalle içlerinde küçük inşaatlar var. Bu inşaatlar da “Çok Tehlikeli” sınıfında bulunmaktadır. Belediye, inşaat ruhsatı vermek için İş Sağlığı ve Güvenliği Sözleşmesi istemektedir. Yani bu küçük ölçekli “Çok Tehlikeli” inşaatlara tanımlı A veya B Sınıfı bir İş Güvenliği Uzmanı mevcut olmalı. Ancak işyerini ayda bir kez ziyaret edebilen bir İş Güvenliği Uzmanı ne kadar etkili olabiliyor? Biliyoruz ki iş kazası oluştuğunda o an şantiyede olmayan iş Güvenliği Uzmanı da, yanlış bir uygulamayla, yargılamaya sanık olarak dahil ediliyor, hatta kaçma şüphesi, delilleri karatma şüphesiyle tutuklu olarak da yargılanabiliyor. Bu konuyu bir nebze rahatlatmak için bir ütopya yaratsak…

İnşaatta bulunan ve/veya inşaatla ilgisi olan bütün firmalar ve resmi kuruluşlar, İş Sağlığı ve Güvenliği tedbirlerini hep beraber uygulasalar… Örneğin elektrik firması “Burada çalışan sıhhi tesisatçılar iş güvenliği tedbirlerine uymuyor, benim de hayatımı tehlikeye sokuyor. Ben burada çalışanlarıma zarar gelmesini, istemiyorum. Tedbirler alınana kadar bu şantiyede çalışamam” deseler. Sorumluluk hissetseler ne kadar güzel olurdu. Mesela, beton firması, mikser ve pompa operatörleri için inşaatlarda alınan iş güvenliği tedbirleri neredeyse yok. Ne Ortam Koruyucuları, ne de Kişisel Koruyucu Donanımlar… Halbuki iş güvenliği denetimlerini şantiye şefleri, belediyeler, hatta inşaata hizmet ve/veya malzeme veren büyük şirketler, beton firmaları vb. yapsalar ne güzel olurdu değil mi? Madem ki maksat iş kazasına engel olmak… Birlik beraberlik içinde iş kazalarına böylece engel olabiliriz.

Korkuyu üzerimizden attığımız, hataların üzerine cesaretle gidebildiğimiz, “adam sende, bana ne, üstüme vazife mi?, biri yapar nasılsa, bana dokunmayan yılan bin yaşasın” gibi söylemleri literatürümüzden çıkarttığımız zaman, insan hayatını kurtarmanın, bir olaya engel olmanın hazzını yaşadığımız zaman, ne kadar önemli bir insan olduğumuzu hissettiğimiz zaman, her şeyin daha güzel olduğunu anlayacağız.

Aydınlık yarınlara ulaşmanın bir yolunun da buradan geçtiğini düşünüyorum.

Ercan KIRCILAR